“ใครจะทำผิดก็เรื่องของเขาตราบใดที่เขาไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อน ปล่อยๆเขาไป ให้เขารับผิดชอบตัวเอง”
คำพูดเช่นนี้หรือใกล้เคียงกันนี้ไม่ใช่คำสอนของอิสลาม
เพราะ…
อิสลามสอนว่า ผู้ศรัทธาที่แท้จริงจะต้องแนะนำสั่งใช้กันให้ทำความดี และยับยั้งห้ามปรามกันให้ออกห่างจากความชั่ว
((وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ)) (التوبة/٧١).
อิสลามสอนว่าให้ช่วยเหลือกันในสิ่งที่เป็นความดีงามและความยำเกรง และอย่าช่วยเหลือกันในเรื่องที่เป็นความผิดบาปและการเป็นศัตรูกัน
((وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ)) (المائدة/٢).
อิสลามสอนว่าผู้ศรัทธาต่ออัลลอฮฺจงปกป้องตนเองและครอบครัวให้รอดพ้นจากไฟนรก
((يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا)) (التحريم/٦).
อิสลามสอนว่า ผู้ใดที่เห็นความชั่วเขาก็จงเปลี่ยนแปลงมัน
((من رأى منكم منكراً فليغيره بيده، فإن لم يستطع فبلسانه فإن لم يستطع فبقلبه وذلك أضعف الإيمان)) (رواه مسلم).
อิสลามสอนว่า จงช่วยเหลือพี่น้องมุสลิมทั้งผู้ที่ละเมิดผู้อื่น(ด้วยการยับยั้งเขา) และให้ช่วยเหลือผู้ที่ถูกล่วงละเมิด
((انْصُرْ أخاكَ ظالِمًا أوْ مَظْلُومًا. فقالَ رَجُلٌ: يا رَسولَ اللَّهِ، أنْصُرُهُ إذا كانَ مَظْلُومًا، أفَرَأَيْتَ إذا كانَ ظالِمًا، كيفَ أنْصُرُهُ؟ قالَ: تَحْجُزُهُ -أوْ تَمْنَعُهُ- مِنَ الظُّلْمِ؛ فإنَّ ذلكَ نَصْرُهُ.)) (رواه البخاري).
อิสลามสอนว่าการไม่ยับยั้งความชั่วในสังคม เป็นสาเหตุที่จะทำให้ถูกภัยพิบัติไปด้วยถ้าหากว่ามันเกิดขึ้นแล้วดุอาที่ขอไปให้อัลลอฮฺทรงช่วยเหลือ พระองค์ก็จะไม่ทรงตอบรับดุอานั้น
((والَّذي نَفسي بيدِهِ لتأمُرُنَّ بالمعروفِ ولتَنهوُنَّ عنِ المنكرِ أو ليوشِكَنَّ اللَّهُ أن يبعثَ عليكُم عقابًا منهُ ثمَّ تَدعونَهُ فلا يَستجيبُ لَكُم)). (رواه الترمذي).
อิสลามสอนว่ามุสลิมคนหนึ่งจะยังไม่มีศรัทธาที่สมบูรณ์จนกว่าเขาจะรักและปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับ(ในสิ่งที่ดี)เหมือนกับที่เขารักและปราถนาจะได้รับสิ่งนั้นด้วยตนเอง
((لَا يُؤْمِنُ أحَدُكُمْ، حتَّى يُحِبَّ لأخِيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ)). (رواه البخاري ومسلم).
ฉะนั้นคำกล่าวข้างต้นจึงไม่อนุญาตให้มุสลิมคิด พูด หรือปฏิบัติโดยเด็ดขาด เพราะมันคือสิ่งที่ค้านกับคำสอนของอิสลาม
วัลลอฮฺ อะอฺลัม
อ.ยะห์ยา หัสการบัญชา